Klasa okluzyjna

W ortodoncji klasa okluzyjna odnosi się do sposobu, w jaki górne i dolne zęby spotykają się ze sobą. Klasyfikacja okluzji, opracowana przez Edwarda Angle’a, jest standardowym systemem używanym do opisu i diagnozowania nieprawidłowości zgryzu. Wyróżnia się trzy główne klasy okluzyjne. Klasa I opisuje normalną relację między zębami szczęki a zębami żuchwy: guzki żujące zębów trzonowych górnych mieszczą się w rowkach zębów trzonowych dolnych. Małe nieprawidłowości, takie jak przesunięcia zębów, mogą nadal występować w klasie I. Klasa II charakteryzuje się przesunięciem zgryzu do przodu, gdzie górne zęby wysuwają się daleko przed dolne. Klasa III jest przeciwieństwem klasy II, gdzie dolne zęby wysuwają się przed górne. Ta klasa okluzyjna często wiąże się z prognatyczną (wysuniętą do przodu) żuchwą.